Zgodnie z powszechnie przyjętym stanowiskiem porozumienie wekslowe podlega ogólnym regułom interpretacyjnym prawa cywilnego. Zgodnie z art. 65 § 1 Kodeksu cywilnego oświadczenie woli należy tłumaczyć tak, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. Kolejny paragraf tego artykułu stanowi, że w umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu. Niewątpliwie najważniejszą okolicznością towarzyszącą złożeniu oświadczenia woli jest istnienie stosunku podstawowego, a treść tego stosunku stanowi kontekst, do którego należy sięgać przy rekonstrukcji woli stron. Stosunek między wekslobiorcą a remitentem opiera się na zaufaniu.
Dłużnik wekslowy ufa remitentowi, że postąpi on uczciwie i wypełni weksel in blanco zgodnie z porozumieniem. Element zaufania sprawia, że dłużnikowi należy przyznać mocniejszą ochronę prawną. Postulat ten znajduje swoje odzwierciedlenie w wykładni porozumienia wekslowego, której, w razie wątpliwości, należy dokonywać na korzyść dłużnika. Przyjęcie wykładni zmniejszającej obciążenie dłużnika wekslowego ma swoje uzasadnienie tylko wtedy, gdy ustalenie treści oświadczeń stron nie może się dokonać na podstawie ogólnych reguł interpretacyjnych, a racjonalnych interpretacji konkretnych oświadczeń woli jest kilka.
