Prawo wekslowe nie precyzuje, w jakiej formie ma być zawarte porozumienie wekslowe. W związku z tym może być to forma dowolna. Porozumienie może więc przyjąć formę zarówno pisemną, jak i ustną. Może być osiągnięte w sposób wyraźny lub dorozumiany. W tym ostatnim wypadku z uwagi na specyfikę odpowiedzialności wekslowej musi to być przejaw woli, który, w świetle okoliczności towarzyszących, w sposób dostatecznie zrozumiały i niewątpliwy wyraża wolę wywołania skutków prawnych objętych treścią tej czynności prawnej (art. 60 Kodeksu cywilnego).
W obrocie gospodarczym rozpowszechniona jest praktyka utrwalania warunków uzupełnienia weksla in blanco na piśmie w postaci tzw. deklaracji wekslowej. Dokumentu tego nie należy jednak utożsamiać z porozumieniem wekslowym. Stwierdza on jedynie zawarcie takiego porozumienia i nie musi w całości oddawać jego treści. Deklaracja wekslowa może być sformułowana jako umowa między dłużnikiem wekslowym a remitentem, jednak najczęściej przybiera postać oświadczenia woli wystawcy. W tym ostatnim przypadku oświadczenie wystawcy ma formę pisemną (zawarte jest w deklaracji wekslowej), zaś złożenie oświadczenia przez wekslobiorcę następuje przez przyjęcie deklaracji wekslowej.
Powszechnie przyjmuje się, że ważność zobowiązania wekslowego nie jest uzależniona od istnienia deklaracji wekslowej. Sama deklaracja ma więc charakter nieobligatoryjny, w przeciwieństwie do porozumienia wekslowego, którego istnienie się domniemywa. Jej znaczenie w praktyce sprowadza się do funkcji dowodowej w postępowaniu sądowym. Deklaracja wekslowa potwierdza fakt udzielenia upoważnienia oraz ułatwia sytuację dowodową w przypadku podniesienia zarzutu wypełnienia weksla niezgodnie z zawartym porozumieniem. Z tych względów stworzenie deklaracji leży w szczególności w interesie wierzyciela. W niektórych wypadkach możliwa jest konwersja deklaracji wekslowej na poręczenie cywilne. Może to mieć miejsce np. wtedy, gdy deklaracja została podpisana przez awalistę, a sam dokument wekslowy okazał się nieważny.
