Jeżeli weksel in blanco został wypełniony niezgodnie z warunkami formalnymi, tj. jeśli nie spełnia on wymagań określonych przez ustawę, to na brak zobowiązania może powołać się każdy z dłużników przeciwko każdemu z posiadaczy. Nie ma w tym zakresie żadnych ograniczeń. Inaczej przedstawia się sytuacja, gdy weksel jest co prawda formalnie prawidłowy, jednak wypełniono go niezgodnie z porozumieniem wekslowym. W takich okolicznościach dłużnik może bez ograniczeń podnieść zarzut wypełnienia weksla in blanco niezgodnie porozumieniem przeciwko remitentowi, jednak gdy weksel został zbyty, zastosowanie znajdzie art. 10 Prawa wekslowego, zgodnie z którym zarzut ten może zostać podniesiony przeciwko nabywcy tylko wtedy, gdy pozostawał on w złej wierze w chwili nabycia albo dopuścił się rażącego niedbalstwa.
Treść zobowiązania wekslowego jest określona treścią weksla, choćby został on ukształtowany niezgodnie z ustaleniami pierwotnych kontrahentów. Uzupełnienie weksla in blanco niezgodnie z porozumieniem stwarza po stronie dłużnika zarzut natury materialnej, a nie formalnej. W związku z tym niewłaściwe wypełnienie nie anuluje odpowiedzialności wekslowej, a jedynie powoduje ograniczenie jej rozmiarów.
Należy rozważyć, jakie sytuacje wchodzą w zakres zarzutu niezgodnego z porozumieniem wypełnienia weksla in blanco. Ekscepcja ta znajdzie zastosowanie, gdy uzupełnienie jest sprzeczne z treścią porozumienia, co zachodzi zarówno wtedy, gdy treść porozumienia jest ściśle określona przez strony, jak i gdy wierzycielowi przysługuje prawo do ukształtowania treści w pewnych granicach lub według pewnych kryteriów, a wierzyciel ich nie zachowuje. Podkreślenia wymaga okoliczność, iż uzupełnienia nie należy rozumieć literalnie. W zakres tego pojęcia wchodzi nie tylko nadanie wekslowi treści nieodpowiadającej ustalonej, ale też niewpisanie do weksla klauzuli, którą wierzyciel miał obowiązek wpisać. Najogólniej można powiedzieć, że chodzi tu o przypadki, gdy treść weksla pozostaje odmienna względem treści, w jaką powinien być zaopatrzony według porozumienia.
Jeśli chodzi o konkretne przypadki wypełnienia weksla niezgodnie z porozumieniem, to należy wskazać, że najczęstszym z nich jest uzupełnienie weksla w sytuacji, gdy upoważnienie było ograniczone warunkiem lub terminem, które nie zostały przez wierzyciela uwzględnione. Jeżeli nie ziścił się warunek zawieszający (lub nie nadszedł termin początkowy), bądź też ziścił się warunek rozwiązujący (lub nadszedł termin końcowy), dokonane uzupełnienie weksla jest sprzeczne z porozumieniem wekslowym . W takich okolicznościach dłużnik, przez skuteczne podniesienie zarzutu, może całkowicie się zwolnić z odpowiedzialności wekslowej.
Gdy na wekslu wpisano sumę wekslową, której wartość nie odpowiada ustaleniom strony, skuteczny zarzut dłużnika sprawia, że odpowiada on tylko w granicach określonych w porozumieniu. W niektórych przypadkach dowód niepoprawności sumy wpisanej na wekslu pozwoli przyjąć domniemanie faktyczne, że dłużnik w ogóle nie jest zobowiązany.
Określenie w wekslu miejsca płatności odmiennie niż ustalono to w porozumieniu, może wywoływać dwojakie skutki – materialnoprawne i procesowe. W pierwszej kolejności należy wskazać, że w miejscu płatności powinno nastąpić przedstawienie weksla do zapłaty. Jeśli do przedstawienia nie dojdzie, bo dłużnik nie stawi się w miejscu płatności, powstają skutki takie, jakby dłużnik po okazaniu odmówił zapłaty. Jeśli wystawca wykaże, że oznaczone w wekslu miejsce płatności odbiega od ustaleń zawartych w porozumieniu i że nie przedstawiono mu weksla do zapłaty we właściwym miejscu, nastąpi skutek nieprzedstawienia weksla do zapłaty lub braku protestu – utrata roszczeń zwrotnych wierzyciela. Ponadto w judykaturze dominuje stanowisko, zgodnie z którym brak przedstawienia weksla do zapłaty wyłącza możliwość przyjęcia zwłoki dłużnika, co oznacza, że nie będzie on zobowiązany do zapłaty odsetek od dnia płatności, a dopiero po dacie przedstawienia weksla do zapłaty. W doktrynie wyrażono pogląd, że stanowisko to pozostaje w sprzeczności z art. 48 ust. 1 pkt 2 Prawa wekslowego. Przepis ten bowiem uprawnia do naliczania odsetek już od dnia płatności, a nie dopiero od wymagalności czy popadnięcia w zwłokę przez dłużnika głównego, co ma szczególnie znaczenie wtedy, gdy dzień płatności nie pokrywa się z dniem wymagalności, co ustawa dopuszcza (art. 72 ust. 1 zd. 1 Prawa wekslowego). Jeżeli odsetki stanowią wynagrodzenie za korzystanie z kapitału po terminie płatności, to nie ma powodów, aby od okoliczności innych niż nadejście tego terminu uzależniać początek ich naliczania, zwłaszcza wobec wyraźnej dyspozycji art. 48 Prawa wekslowego. Co więcej, miejsce płatności może określać właściwość miejscową sądu, zatem oparty na prawie materialnym zarzut nieprawidłowego wypełnienia weksla może uzasadniać zarzut niewłaściwości sądu. Powyższe uwagi mają również zastosowanie do wpisania w treść weksla klauzuli domicylu w sytuacji, gdy wierzyciel nie było do tego upoważniony, lub gdy był upoważniony, jednak do wpisania domicylu o odmiennej treści.
Skuteczny zarzut dłużnika dotyczący nieprawidłowego oznaczenia w wekslu daty płatności skutkuje uznaniem weksla za płatny w terminie ustalonym w porozumieniu wekslowym. Może to prowadzić do oddalenia powództwa jako przedwczesnego (gdy umówiony termin jeszcze nie upłynął), oddalenia powództwa z uwagi na przedawnienie (gdy upłynął termin przedawnienia liczony od ustalonego w porozumieniu terminu płatności) lub utraty roszczeń regresowych ze względu na niedokonanie protestu w prawidłowym (liczonym od umówionej daty płatności) terminie bądź, w przypadku zastrzeżenia klauzuli bez protestu, ze względu na nieprzedstawienie weksla do zapłaty we właściwym terminie.
